RonReizen

RonReizen is een platform dat speciaal is ontworpen voor reisliefhebbers van veertig jaar en ouder. Geen standaard reisgidsen of advertenties maar echte verhalen van reizigers die de wereld verkennen met een open geest en een nieuwsgierig hart.

RonReizen is regelmatig op TV te vinden maar daarnaast is er ook een online platform met inspirerende verhalen en praktische tips en aanbevelingen voor veertigplussers. Denk aan slimme inpaktips, advies over duurzaam reizen en suggesties voor bijzondere bestemmingen die perfect passen bij deze levensfase. Of je nu op zoek bent naar een romantisch weekendje weg, een actieve vakantie met het gezin of een solo-avontuur.

Ik was dus ook best vereerd dat RonReizen.nl mij vroeg om te schrijven over mijn rondreis over de Waddeneilanden. Het idee om een rondreis over de wadden te maken is geboren in 2023. Het leek me leuk om nou eens niet naar Griekenland te gaan en te gaan Eilandhoppen maar dat fijn dicht bij huis te doen…op onze eigen TVTAS eilanden. En dan op elk eiland 2 dagen door te brengen en 25 kilometer per dag te lopen…want ik ben een wandelaar.

Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. De eilanden zijn niet allemaal het hele jaar onderling verbonden. Tussen een aantal van de Waddeneilanden is alleen tijdens het hoogseizoen een directe verbinding met een veerbootje mogelijk. De overige maanden zul je terug moeten naar het vaste land. En dat was nou net niet de bedoeling van ‘TVTAS-Hoppen’.

In januari 2024 kwamen de nieuwe dienstregelingen voor de veerboten tussen de eilanden en kon ik beginnen met de planning van mijn rondreis op maat 😊. Veerboten geboekt, hotels gereserveerd en een boekje aangeschaft met lange afstandswandelingen op de eilanden.

WALK OF WISDOM

Een Nederlandse Pelgrimsroute

De Walk of Wisdom is, volgens de website van de organisatie, een moderne pelgrimsroute geïnspireerd door de natuur. Eerlijk gezegd is dat niet direct de reden geweest waarom we gekozen hebben om deze route te lopen.

Na ruim 3 jaar gezwoegd te hebben over het Pieterpad waren mijn wandelvriendinnetje en ik het samen lopen van LangeAfstandsWandelingen (LAW’s) wel een beetje zat. Het valt niet mee om 2 drukbezette dames op dezelfde dagen op pad te krijgen.

Dus kozen we dit jaar voor een iets kortere wandeling, Een wandeling waarvan we verwachten dat we die in ieder geval in 2024 af kunnen krijgen. En met weer wat ‘extra’s’..rituelen en symbolen. Het vertrekritueel hebben we gelaten voor wat het was…in de zomermaanden moet je flink vroeg je bed uit om dat mee te maken.

Maar de symbolen waren wat vriendelijker. Het belangrijkste symbool is de Pelgrim. “Het is een verbeelding van de mens als zaailing van de wereld, een plantje dat ontkiemt”, aldus de website. Je komt het symbool overal tegen want het zijn de routemarkeringen. Het tweede symbool van de Walk of Wisdom is de pelgrimsveter. Het is een veter van kurk waar je plastic vogelringetjes aan verzamelt van alle verschillende gemeenten op de route.

De wandeling is officieel 136 kilometer rondom Nijmegen. Je kunt de wandeling in 1 keer doorlopen…met je bagage op je rug loop je dan van logeeradres naar logeeradres. Dat heeft het voordeel dat je niet heen en weer hoeft met het OV of je auto naar het begin en eindpunt van elke wandeling. Als nadeel, uiteraard, dat je heel goed moet nadenken over wat je wel en niet moet meeslepen zodat je gewicht niet een blok aan je rug wordt 😊.

Wij zijn dus niet in 1 keer gegaan. We hebben de wandeling in 8 etappes gehakt. De eerste 2 etappes hebben we op 6 en 7 mei 2024 gedaan.

Wij zijn dus niet in 1 keer gegaan. We hebben de wandeling in 8 etappes gehakt. De eerste 2 etappes hebben we op 6 en 7 mei 2024 gedaan.

Etappe 1

liepen we op 6 mei 2024. Na een krankzinnig natte winter begint het eindelijk een beetje voorjaar te worden. Dat is goed te zien aan de enorme hoeveelheden bloeiende bloemen overal. Super fijn om te zien. Helaas is het ook op veel plekken nog behoorlijk nat en hebben we meer dan eens geglibberd en gegleden over modderige paden. Hier en daar hebben we zelfs een omweggetje moeten lopen omdat we onze zwemvliezen niet mee hadden.

We zijn met de auto naar Wyler gereden en hebben daar geparkeerd en vervolgens de bus naar Nijmegen genomen. Dat is overigens goed te doen. Prima verbinding en je kunt zelfs betalen met je OV-kaart.

In Nijmegen een kilometertje extra gelopen van het station naar het beginpunt in de Stevenskerk waar we ons hebben laten vereeuwigen bij de Pelgrim. Het symbool waar we de komende etappes naarstig naar op zoek gaan…op paaltjes…op muren…op kastjes….en soms niet te vinden.

Halverwege de etappe gestopt voor een biertje (ja,ja…nu nog alcoholvrij…anders krijgen die kilometers niet gelopen) en hebben we ons eerste vogelringetje gescoord.

Ons oorspronkelijke idee…om deze 2 dagen 1,5 etappe per dag te lopen bleek een beetje onhaalbaar door het oponthoud (natte voeten, zoeken naar de goede weg)…en onze trek in een wijntje. Uiteindelijk zijn we dus netjes op het ‘formele’ eindpunt van de 1^e etappe in Beek-Ubbergen gestopt bij Hotel ‘t Spijker waar we ons welverdiende wijntje hebben gedronken. Vervolgens de extra kilometers naar de bushalte gelopen en de bus terug gepakt naar Wyler.

Etappe 2

liepen we op 7 mei 2024. Na een prima etentje (yes…verse asperges 😊) en een prima nacht slaap in Fletcher Hotel Val Monte waren we happy om te ontdekken dat het weer echt prachtig was. Strak blauwe hemel en een mooie wandeltemperatuur. Koffie was niet gemakkelijk te krijgen dus besloten we de bus te pakken naar Kranenburg en te zien wat we onderweg tegen zouden komen aan open restaurantjes. Het lokale benzinestation stelde, wat dat betreft, niet teleur. Alleen was de kwaliteit van de koffie niet helemaal om over naar huis te schrijven.

In Kranenburg, een bijzonder rustig, bijna ingeslapen, dorp (of is het een stad?) de auto geparkeerd en bij de lokale bakker ontbijtbroodjes gekocht terwijl we op de bus wachtten die ons weer terug naar Beek, ons eindpunt van de vorige dag, zou brengen.

Na een paar goede koppen koffie bij Hotel ’t Spijker snel nog even de kerk en de begraafplaats van Beek bezocht…nu zag de kerk er op de foto net wat vriendelijker uit met die blauwe lucht.

En vervolgens verder met de etappe die begon met De Duivelsberg. Daar hadden we wat traumatische herinneringen aan omdat we tijdens het wandelen van het Pieterpad daar veel moeite hebben moeten doen om door de modder, wortels en glibberrivieren naar boven te komen. Maar gelukkig bleek de route nu via een andere kant naar boven te lopen en viel het ons allerzins mee.

Eenmaal boven kwamen we op hetzelfde punt als een paar jaar geleden…een kruispunt van heel veel verschillende LAW’s en dus ook de WOW. Zeer handig ook dat daar net een heerlijk pannenkoekenrestaurant ligt: De Duivelsberg. Je schijnt er te moeten reserveren in de (zonnige) weekenden en ik snap wel waarom.

Na de pannenkoeken snel verder…we hadden nog aardig wat kilometers af te leggen voor we vanmiddag huiswaarts zouden keren. Opvallend vonden we, dat veel bos hier is aangelegd en je regelmatig keurig in het gelid staande bomenrijen tegenkomt. Het stuk vanaf De Duivelsberg naar Kranenburg ging over heel veel weilanden en akkers waar, zeker ook vanwege het mooie weer, de boeren volop in beweging waren. Overal hoorde je de motoren van de tractoren. Ik weet niet of we er wel wijs van zijn geworden 😊.

Uiteindelijk waren we op een redelijke tijd in Kranenburg waar we bij de VVV ons 2^e volgelringetje wisten te bemachtigen. En er bleef wat tijd over om het kleine centrumpje en de grote Petrus en Pauluskerk van Kranenburg ban buiten en binnen te bekijken.

So far is de route wel een aardige afwisseling tussen natuur en cultuur. Tenslotte is een boom ook maar een boom en is het leuk om af en toe ook te zien wat de mens bijdraagt aan het landschap.